Jak pracuję
- Jak umieć oswoić i docenić bazowe doświadczenie samotności, które umożliwia nam głębokie relacje?
- Jak czuć się dobrze z Innymi nie tracąc siebie?
- Jak oswoić lęk przed bliskością?
- Jak kreować tak swoje granice, aby Inni je widzieli, aby nie trzeba było ich „stawiać”?
- Jak tworzyć z większą lekkością związki partnerskie, rodzicielskie czy przyjacielskie? itd…
- Jak harmonijnie funkcjonować w pracy – między osobistym rozwojem a byciem częścią zespołu?
Czyli …kiedy wybrać się do specjalisty?
Myślę, że to my czujemy czy coś jest na tyle trudne, że warto poprosić o wsparcie. Dla jednych tym momentem jest utrata kogoś lub czegoś ważnego, poważna choroba, dla innych jest to przedłużający się smutek, złość czy niepokój.
Częstym powodem do zwrócenia się o wsparcie są trudności w utrzymaniu stałych relacji, trudności w relacjach rodzinnych czy niezadowolenie z pracy lub utrata sensu życia.
Wskazaniem do podjęcia psychoterapii jest także sytuacja w której dolegliwości, z którymi się borykasz zostały zdiagnozowane jako zaburzenia psychiczne (zaburzenia lękowe, nerwica, depresja, zaburzenia somatyzacyjne) lub choroba psychiczna (schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa i inne).
Wspólnym mianownikiem tych wszystkich powodów jest pragnienie osiągnięcia zmiany, oparte na głębokim przekonaniu, że tak jak jest teraz, jest już dla nas zbyt trudno. Trudno nam wytrzymać ze sobą, relacje z ważnymi dla nas osobami pozostawiają wiele do życzenia albo wcale ich nie ma.
Motywacją może być także zmiana i osobisty rozwój. Wtedy warto rozważyć coaching, który nie wymaga aż tak głębokiego “wchodzenia w siebie” i jest z założenia krótkotrwałą metodą pracy. Obie formy wsparcia realizują różne cele. Więcej na ten temat w zakładce coaching.
Często także choruje ciało na skutek silnych negatywnych emocji czy konfliktów. Nazwanie tej emocji, czy odkrycie tego konfliktu sprawia, że ciało zdrowieje. Dzieje się to nierzadko w trakcie trwania procesu psychoterapii choć nie może być jej bezpośrednim celem. Jeśli czujesz potrzebę aby tu i teraz zająć się jakąś niedyspozycją ciała, zapraszam na konsultację z psychobiologii.
Na czym polega psychoterapia?
Psychoterapia, którą prowadzę opiera się na uważnej rozmowie. Sesje odbywają się raz w tygodniu lub dwa razy w miesiącu (terapia par, rodzin). W trakcie spotkania rozmawiamy o tym, co dzieje się w umyśle pacjenta lub “umyśle pary” czy rodziny. Identyfikujemy trudności, szukamy wzorców myślenia i reagowania, które są odpowiedzialne za takie, a nie inne, działania.
Nie oferuję gotowych rozwiązań problemów, ale tworzę bezpieczna przestrzeń, w której pacjent uczy się słuchać siebie i ma możliwość być wysłuchanym bez oceny. To już często daje ulgę. Sesje terapeutyczne to przestrzeń na bycie w którym człowiek ma szanę, często pierwszy raz w życiu, doświadczać siebie autentycznie, bez gry i zakładania chroniących go dotychczas masek. Terapia pozwala przyjrzeć się temu, co nam służy w życiu, a co utrudnia bycie z sobą i innymi, jaka byłaby ta zmiana, jaką często intuicyjnie czujemy, ale nie umiemy jej nazwać. Psychoterapia pomaga także w akceptacji tego, czego nie można zmienić.
Jak długo trwa psychoterapia?
Czas trwania psychoterapii jest różny i indywidualny. Z założenia pracuję psychodynamicznie i systemowo co zakłada długotrwałą pracę (min. 1 rok). Dzieje się tak dlatego, gdyż nabycie cennej umiejętności usłyszenia własnej podświadomości i nazywania uczuć, identyfikowania trendów i wzorców myślenia i idących za nimi zachowań nie następuje z dnia na dzień. Z drugiej strony, praca długoterminowa może być czasem niedostosowana do konkretnego momentu w jakim znajduje się osoba przychodząca po pomoc – wtedy pracujemy krótkoterminowo nad danym problemem stosując na przykład metody Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach.
Jak zacząć?
Sesje prowadzone są stacjonarnie albo on-line. W trakcie pierwszych sesji porozmawiamy na temat Twojej sytuacji oraz poruszymy wszelkie pytania i wątpliwości, które możesz mieć wokół tematu wspólnych spotkań. Omówimy także zasady współpracy.
Jestem zobowiązana do zachowania w tajemnicy wszystkich informacji uzyskanych od pacjenta w czasie sesji, a także faktu, że korzysta z sesji. Wyjątkiem jest sytuacja zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub osób trzecich albo sytuacje określone prawem. Współpracując z innymi specjalistami (np. psychiatrą, fizjoterapeutą) zawsze za zgodą – udostępniam tylko niezbędne informacje.
